Dit is hoe mijn zoon zijn meedogenloze strijd begon, eerst verloor hij het gebruik van zijn nieren en daarna zijn lever. Als gevolg daarvan moest hij een levertransplantatie ondergaan.

Al deze beproevingen beleefde hij in volle bewustzijn. Zelfs toen hij niet in coma lag, kon hij zich niet uitdrukken omdat hij geïntubeerd was, en hij kon zelfs niet snikken… Hij wist dat hij elk moment kon vertrekken, de medici verborgen niets voor hem, de diagnoses werden allemaal wreed meegedeeld tegen mijn wil, helaas!

Hij zag zijn lichaam beetje bij beetje van hem wegglijden, zonder dat hij enige controle over iets had, hij die een volleerd atleet was. En zo zag hij zichzelf elk gevecht verliezen toen de necrose begon…

Hij verloor zijn rechterbeen, daarna zijn rechterheup en tenslotte zijn linkerbeen. Hij heeft geleden onder necrose, hemorragische en septische klonters, stafylokokken…

Toen ik u sprak over beproeving, was het woord niet tevergeefs, mijn zoon beleefde een echt martelaarschap, maar hij was zo vastbesloten om te leven.

Helaas was zijn wilskracht niets vergeleken met de necrose die langzaam zijn hele lichaam overnam. Na de benen viel ze de darmen aan, de handen, de armen en tenslotte de rug.

De strijd was voorbij.

Na 33 dagen van ondraaglijk psychisch en fysiek lijden voor hem en totale hulpeloosheid voor ons, overleed Nicolas op 18 juli 2020 op slechts 19-jarige leeftijd!